Persoonlijke verhalen

Zwanger worden werkte bij ons niet. De eerste maanden waren nog prima te doen. “Joh, volgende maand beter.” Maar na zo’n zeven of acht maanden begon ik onzeker te worden.

Vroeger, ik heb het dan over de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw, heb ik op school niet of nauwelijks seksuele voorlichting gekregen.

Ik was net de dertig gepasseerd en voelde vanwege mijn leeftijd de druk om niet te lang te wachten met ‘de’ beslissing: Wil ik kinderen of niet?

Het klinkt misschien gek: ik ben dus helemaal niet zo dol op ‘spontane’ seks. Ik acht mezelf best een spontaan type, maar ik vind juist het toeleven naar iets leuks zo fijn.

Na jaren van therapie en oefeningen, afgewisseld met periodes dat ik seksualiteit wegstopte, lukt het mijn man en mij eindelijk om fijn te vrijen mét penetratie.

Hoewel ik meerdere langdurige relaties heb gehad, vind ik het nog altijd lastig te bepalen wat ik wil in een relatie, en wat goed voor me is.

Mijn man en ik waren er al snel uit, een kindje zou toch wel heel mooi zijn. Toen het eenmaal zover was, voelde het gek en anders dan anders.

Een paar jaar geleden kreeg mijn partner prostaatkanker. In het gesprek met de arts kwam ook het thema seksualiteit aan de orde

Ik heb altijd geweten dat ik kinderen wilde, dus toen ik op mijn 36ste zonder man kwam te zitten, besloot ik alleen voor een kind te gaan.